Βασική είναι η ανάγνωση από τον Κωτσιόπουλο της εξέλιξης των σύγχρονων φαινομένων: μέσω κατατάξεων ή ταξινομήσεων, εργαλείων βασικών της κριτικής τέχνης, επικεντρώνεται σε δίπολα που χαρακτηρίζονται από ροϊκότητα και κυκλικότητα, κατακτούν κάποια στιγμή την οντότητα καθολικού ρεύματος για να επανακυκλωθούν στη συνέχεια μεταλλαγμένα και απαλλαγμένα από την πρωτογενή και στιβαρή ιδεολογική τους αποσκευή (για παράδειγμα μοντέρνο κίνημα/υστερομοντέρνος μινιμαλισμός, μεταμοντέρνο κίνημα/ σύγχρονος εξπρεσιονισμός, με την αρχιτεκτονική της υψηλής τεχνολογίας να διεκδικεί τη δική της αυθύπαρκτη οντότητα).

Στη σκέψη του συγγραφέα το υλικό της σύγχρονης διεθνούς αρχιτεκτονικής είναι ζωντανό και εύγλωττο, έτσι ώστε το μικρό αυτό βιβλίο να μετατρέπεται σε ένα από τα πιο καθαρόαιμα δοκίμια κριτικής των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας γνωρίζει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού ώστε να χρησιμοποιεί το εργαλείο της κριτικής χωρίς τούτο να κινδυνεύει να εκραγεί ανάμεσα στα χέρια του (με ανήκεστες και ανήκουστες προσωπικές βλάβες, όπως ως γνωστόν συμβαίνει συχνά στον κόσμο της αρχιτεκτονικής). Επιχειρεί με τρόπο λόγιο και συγκροτημένο μια πολύ ενδιαφέρουσα σύζευξη θεωρίας και κριτικής, παράγοντας ταυτόχρονα ένα είδος «ιστοριογραφίας του παρόντος». Θέτει εντέλει όσο λίγοι στον τόπο μας σαφή και διαυγή ερωτήματα για τον χαρακτήρα και τις επιλογές της αρχιτεκτονικής του καιρού μας.
Α. Γ.