Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιάννης Κοντραφούρης πέθανε τον Σεπτέμβριο του 2007 σε ηλικία 39 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα συγγραφικό έργο δυσβάστακτης για τα ελληνικά κατεστημένα διαφορετικότητας. Ή πορεία του εξάλλου ήταν προδιαγεγραμμένη, αφού ή χώρα στην οποία έζησε ήταν αποκλειστικά και μόνο ικανή να ξεπροβοδίζει νεκρούς.

Ο Κοντραφούρης πολεμήθηκε από τους γνωστούς-άγνωστους ειδήμονες, αρνούμενος φανατικά να αποδεχτεί τις νεοελληνικές κανονικότητες. Υπέκυψε πολύ νωρίς στα τραύματά του, όμως ό καταραμένος μιλάει πάντα μετά θάνατον, εκείνος πού σε ολόκληρη τη ζωή του συνομιλούσε μετά του θανάτου.

Στο θεατρικό σύμπαν του Κοντραφούρη τα δρώντα υποκείμενα σκοτοδινιούν πάνω από τον στρόβιλο της απόλυτης οδύνης κληροδοτώντας σε εμάς τούς ζωντανούς τη σοφία των υποψήφιων νεκρών. Και δεν είναι τυχαίο πού ή πάσχουσα λεηλατημένη γυναίκα προβάλλεται σταθερά ως αμνός επί σφαγήν μέσα σε έναν νομοτελειακά κακό κόσμο. Στα μεταδραματικά κείμενα του Κοντραφούρη το «πρόσωπο», στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει με σπαράγματα λόγου, πληροί μια αυτοκαταστροφική δράση μέσα σ' έναν κόσμο ανοίκειο, που μόνον το κακό ευοδώνεται και τίποτε δεν καταφάσκει την προσωπική τελεσφόρηση.

Η έκδοση της ’γρας περιλαμβάνει τα σωζόμενα θεατρικά κείμενα του Κοντραφούρη, με αναλυτική εισαγωγή του θεατρολόγου Γιώργου Σαμπατακάκη και πρόλογο του σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου.