Η «θεωρία της γραφής» είναι μια παραμελημένη περιοχή της κριτικής σκέψης στην Ελλάδα που όμως διασχίζει σήμερα όλες τις «ανθρωπιστικές» σπουδές. Τα κείμενα ετούτα του Ν.Β. αποτελούν μια πολύπλευρη αλλά επίμονη αναζήτηση για ένα συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις διάφορες «γραφές», χωρίς ο λόγος αυτός να είναι «ηγεμονικός», «καταπιεστικός» ή «εξουσιαστικός» -αλλά με την απόσταση της ειρωνείας και του χιούμορ, θέτει ερωτήματα, προβαίνει σε νέες αναγνώσεις που αφορούν τις πολλαπλές λειτουργίες της γλώσσας στο νέο ρόλο της ως υπαγορευτρια της συνείδησης. Τα κείμενα αυτά, κινούνται διαρκώς προς ένα σημείο ανεύρετο ακόμα, ή που έχει βρεθεί κι εξαφανιστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Μια περιοδεία μέσα από όλα τα είδη του λόγου και του πνεύματος.