Κάθε λόγος για την αγωγή προϋποθέτει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον Θεό, τον άνθρωπο και την κτίση. Συνεπώς και η προσωποκεντρική οντολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κομίζει τη δική της αντίληψη για την αγωγή του ανθρώπου, τη δική της εκδοχή για τα μέγιστα και πρωτεύοντα του βίου. Έτσι, ανθρωποποιός αγωγή είναι η αρμονική σχέση του ανθρώπου με το Θεό και, κατ΄ επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση. Απελευθέρωση από τη φιλοδοξία, τη φιληδονία, τη φιλοχρηματία ελευθερία για τη φιλοθεΐα, φιλανθρωπία, φιλαλληλία: ιδού τι είναι μία ανθρωποποιός αγωγή. Η αξιοπρέπεια του προσώπου, η κόσμηση του περιβάλλοντος, η ελευθερία και αδελφοσύνη, η νίκη επί της φθοράς και του θανάτου, είναι υπαρξιακή της στοχοθεσία. Αναφερόμαστε σε μία αγωγή που μορφώνει τον άνθρωπο, που τον αθλεί στο θαύμα της ζωής, στη ζωή του θαύματος.