Στο βιβλίο της, η Καλή Τζώρτζη διερευνά τα ερωτήματα αυτά μέσα από τη σκοπιά του χώρου -την πιο βασική αλλά λιγότερο μελετημένη διάσταση του μουσείου. Ξεκινά εξιστορώντας την εξέλιξη του μουσείου ως κτιρίου και την παράλληλη εξέλιξη των εκθεσιακών πρακτικών, με ιδιαίτερη έμφαση στη σημερινή εκπληκτική πρωτοπορία και πειραματισμό.

Μελετά συγκριτικά συγκεκριμένες περιπτώσεις σύγχρονων μουσείων, από μουσεία-ορόσημα μέχρι μουσεία-εκπλήξεις αναλύει τον αρχιτεκτονικό και εκθεσιακό σχεδιασμό τους, παρατηρεί τον τρόπο που τα εξερευνούν οι επισκέπτες και αποκαλύπτει γιατί κάποια μουσεία δημιουργούν στους επισκέπτες την αίσθηση της προσωπικής εξερεύνησης και άλλα έχουν ένα έντονα διδακτικό χαρακτήρα, πώς η επίσκεψη σε ορισμένα μουσεία μετατρέπεται σε χωρική εμπειρία και σε άλλα, σε κοινωνικό γεγονός. Συνδυάζοντας με τρόπο συναρπαστικό τις διαισθητικές παρατηρήσεις με την ακρίβεια στην περιγραφή και ανάλυση του χώρου, αναπτύσσει ένα θεωρητικό μοντέλο των βασικών διαστάσεων της ετερογένειας στο σχεδιασμό των μουσείων και μας προτείνει μια μέθοδο ανάγνωσης του μουσειακού χώρου.

Θεωρητικά εξοπλισμένο, μεθοδολογικά πρωτοποριακό, πλούσια εικονογραφημένο, και γοητευτικά γραμμένο, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα βασικό έργο τόσο για αυτούς που δημιουργούν και μελετούν τα μουσεία, από αρχιτέκτονες, επιμελητές και μουσειολόγους μέχρι φοιτητές, όσο και για εκείνους που επισκέπτονται τα μουσεία και αποτελούν το κοινό τους.