Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο συγγραφέας προσπαθεί να καταδείξει πως η φυλή των Ποντίων μετά το ξεκλήρισμα και το στραπάτσο της προσφυγιάς που δέχτηκε από την τουρκική βάρβαρη επιθετικότητα, στάθηκε στα πόδια της. Μετά από σκληρό αγώνα επιβίωσης απέναντι σε ένα αδιάφορο, σκληρό, απρόσωπο κράτος, και σε μια αγράμματη ντόπια φοβισμένη και νηστικιά αγροτιά, που είδε τους παππούδες μας, τους πατεράδες μας σαν απειλή για το φτωχικό μεροκάματό τους, κατόρθωσε να αναδείξει τις αστείρευτες δυνάμεις του σε κινητήρια δύναμη της οικονομίας και εμπροσθοφυλακή στα χρόνια του πολέμου απέναντι στις επιβουλές της κυριαρχίας των γειτόνων μας.

Προσπάθησε να βγάλει στην επιφάνεια γεγονότα που γίνανε σε χωριά του Νικηφόρου της Δράμας, που σε ένα βαθμό συσπείρωσαν τους Πόντιους, ατσάλωσαν τη θέλησή τους να ζήσουν με αξιοπρέπεια, διατηρώντας τα ποντιακά ήθη και τα έθιμά τους. Ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής μπορεί να διαπιστώσει αβίαστα σήμερα όχι μόνο στη Μακεδονία, που η παρουσία του ποντιακού στοιχείου είναι καταλυτική, αλλά και στη χώρα όλη τη συμμετοχή των Ελλήνων του Πόντου στην οικονομία και στον πολιτισμό, στη διατήρηση της πολυπολιτισμικότητας, προσθέτοντας το λιθαράκι τους στη χώρα μας ενάντια στην ισοπέδωση των πάντων, που κουβαλάει πάνω της η παγκοσμιοποίηση.