Πριν από μερικές δεκαετίες, η ευθύνη για την εκπαίδευση αλλά και τη διαπαιδαγώγηση γενικά των παιδιών θεωρείτο καθαρά καθήκον της μητέρας. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ιδιαίτερα για τους νεότερους μπαμπάδες των 30 με 40 χρόνων. Αυτοί προσπαθούν να αναπτύξουν έναν θετικό ρόλο στην οικογένεια: Να είναι συναισθηματικά δεμένοι με τα παιδιά τους και να μη διστάζουν να το δείχνουν. Να είναι καθοδηγητές που προσπαθούν να δώσουν κατευθύνσεις για το τι είναι λάθος ή σωστό στην επίλυση των προβλημάτων και να διδάξουν την τέχνη της διαπραγμάτευσης. Να αναλαμβάνουν την κύρια οικονομική ευθύνη. Να είναι διαλλακτικοί και να επιδιώκουν τον διάλογο και τη συζήτηση με τα παιδιά τους.

Oι ιστορίες που περιγράφονται στο βιβλίο -με τη μορφή διηγημάτων- είναι πραγματικές. Ελπίδα μεγάλη είναι, κάθε μπαμπάς που θα το διαβάσει να βρει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία.