Στις 10 Ιουνίου του 1990 ο Μάριο Βάργκας Λιόσα χάνει στις εκλογές του Περού, όπου νικητής ανακηρύσσεται ο ιαπωνικής καταγωγής αντίπαλός του Αλμπέρτο Φουχιμόρι. Αποτέλεσμα απρόβλεπτο, μιας και, μόλις πριν λίγους μήνες, υπήρχαν βάσιμες ελπίδες για τη νίκη του. Έπαιξαν ρόλο ένα σωρό αστάθμητοι παράγοντες, που μπορούν παντού και πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις να καθορίσουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα...

Μήπως όμως, ανάμεσα στους καθοριστικούς αυτούς συντελεστές, σημαντική θέση κατέχει και ένας κάποιος προκαθορισμός της φύσης, που θέλει πάντοτε «τα ψάρια στο νερό»; Με άλλα λόγια, ο Βάργκας Λιόσα είναι γεννημένος συγγραφέας, αυτός είναι ο χώρος του, εκεί διαπρέπει...

Με τα παιδικά του χρόνια έντονα σφραγισμένα από την κακομεταχείριση ενός ανελέητου πατέρα και συγχρόνως «παραχαϊδεμένος» από την άκρως στοργική και υπερπροστατευτική μητέρα του, τους θείους, τις θείες, τον παππού, τη γιαγιά του και τη συμπαθητική φιγούρα της Μαμαέ, μας εκθέτει στο αυτοβιογραφικό τούτο βιβλίο όλες τις παιδικές, εφηβικές και μετεφηβικές εμπειρίες του, εμπειρίες συγκλονιστικές, μέσα από τις οποίες διαμορφώνεται ο «δυνάμει» συγγραφέας. Και ακόμα μας αναλύει την πολιτική κατάσταση της χώρας του, που δε διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνες των γειτονικών, κοντολογίς όλων αυτών των χωρών του νότιου τμήματος της ηπείρου, που βασανίζονται ολοένα από πολιτικές αναταραχές και διχόνοιες, κατοικημένες από άπειρα σύμμεικτα στοιχεία και ένα μωσαϊκό από φυλές. Χώρες όπου η κοινωνική πυραμίδα περιλαμβάνει τις πιο ακραίες αντιθέσεις...

Τέλος, μέσα από τις σελίδες του, ο Βάργκας Λιόσα μας παρουσιάζει μια συνοπτική εικόνα της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής της Λατινικής Αμερικής, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική για τον ξένο αναγνώστη...

Στο Ψάρι στο νερό μας προσφέρεται ένα ακόμα δείγμα, και μάλιστα από τα σημαντικότερα, του έντεχνου λόγου, της εμβρίθειας και της πολύπλευρης φυσιογνωμίας ενός συγγραφέα διαβασμένου και μεταφρασμένου σε πάμπολλες χώρες ανά τον κόσμο και μιας από τις ηγετικές μορφές της παγκόσμιας σύγχρονης λογοτεχνίας.