Το έργο αυτό, αν και έχει ως βάση την καθ' εαυτήν φιλοσοφία του Σοπενάουερ, είναι ένα ευανάγνωστο έργο εκλαϊκευμένης φιλοσοφίας. Πρόκειται για το κείμενο ακριβώς εκείνο χάρη στο οποίο ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος βγήκε από τη μακρόχρονη αφάνεια κι έγινε γνωστός, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, σ' ένα ευρύτατο αναγνωστικό κοινό.

Αξιοποιώντας την παράδοση συναφών συγγραμμάτων από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες του, αλλά και με πνεύμα συνάμα πρωτότυπο και κριτικό, ο Σοπενάουερ επιχειρεί, κατ' αρχάς, μια ταξινόμηση και ανάλυση των παραγόντων της ανθρώπινης ευτυχίας? και, στη συνέχεια, παραθέτει μια σειρά από πρακτικές αρχές και παραινέσεις με σκοπό να βοηθήσει τον αναγνώστη στην κατάκτηση της ευτυχίας. Όλα δε τούτα παρουσιάζονται με τρόπο που επιβεβαιώνει τη φήμη του συγγραφέα ως εξαίρετου δοκιμιογράφου.

Οι Αφορισμοί παρέχουν στον Έλληνα αναγνώστη τη δυνατότητα να εξοικειωθεί με τη σκέψη του σημαντικού αυτού φιλοσόφου του 19ου αι., τα κύρια έργα του οποίου, δυστυχώς, παραμένουν μέχρι σήμερα αμετάφραστα στα ελληνικά. Η εκτενής εισαγωγή και τα πολυάριθμα επεξηγηματικά σχόλια του μεταφραστή επιχειρούν να καταδείξουν τη σύνδεση του κειμένου αυτού με τα λοιπά έργα του Σοπενάουερ, καθώς επίσης και να επισημάνουν τις αναφορές του στη σκέψη άλλων στοχαστών.

Το έργο αυτό προσφέρεται επίσης και ως εισαγωγή σε ζητήματα πρακτικής φιλοσοφίας γενικότερα, προάγοντας τον σχετικό προβληματισμό του αναγνώστη.