Η διαίρεση του Ηροδότειου έργου σε εννέα βιβλία μαρτυρείται για πρώτη φορά από τον Διόδωρο (11,37,6). Αλλά και μετά τον Διόδωρο ο Λουκιανός, στην αρχή του διαλόγου του ''Ηρόδοτος'' η ''Αετίων'' αφήνει να εννοηθεί ότι στον ίδιο τον Ηρόδοτο οφείλεται και η διαίρεση του έργου του σε εννέα βιβλία, τα οποία πήραν αργότερα τα ονόματα των ισάριθμων Μουσών. Στο έργο επίσης του Λουκιανού ''Πώς δει ιστορίαν συγγράφειν'' υποστηρίζεται πως και ο Θουκυδίδης γνώριζε την ύπαρξη ενός κειμένου του Ηροδότου διαιρεμένου σε εννιά βιβλία, ''...ορών μάλιστα [ο Θουκυδίδης] θαυμαζόμενον τον Ηρόδοτον άχρι του και Μούσας κληθήναι αυτού τα βιβλία'' (κεφ. 42).

Ωστόσο, κι αν ακόμη ο Λουκιανός δεν έκανε τίποτε άλλο παρά ό,τι ήταν εν χρήσει στην εποχή του να το μεταφέρει στην εποχή του Ηροδότου, μέχρι και τις μέρες μας κάθε βιβλίο του ιστοριογράφου μας έχει επίσης ως παράτιτλό του και το όνομα μιας των εννέα Μουσών. Και, επομένως το Α' Ηροδότειο βιβλίο, διαφορετικά τιτλοφορούμενο, προσεταιρίζεται το όνομα της Μούσας Κλειούς.