Η Ανδρομάχη παντρεύτηκε πολύ μικρή. Τώρα πλησιάζει τα τριάντα. Έχει κιόλας δυο παιδιά πριν την εφηβεία, έναν ζηλιάρη άντρα που σκορπάει στον τζόγο όλα του τα λεφτά, κάποιους εραστές που (δυστυχώς και ευτυχώς) τους έχει ξεπεράσει, μια πεθερά κέρβερο, την θεοπάλαβή της μάνα κι έναν πατέρα που πεθαίνει. Αγαπάει με πάθος τη ζωή, όμως η «ζωή» που έχει χτιστεί γύρω της την σφίγγει από παντού. Θέλει να φύγει, αλλά δεν μπορεί. Γι' αυτό κι αρχίζει να γράφει σε κάποιον που ζει μακριά, σ' άλλη πόλη. Προσπαθεί με πείσμα να μείνει ζωντανή μέσα απ' το γράψιμο, με μια αγωνία που, στην ουσία, αδιαφορεί για το πρόσωπο του αποδέκτη των γραμμάτων. Φλέγεται να εκφραστεί, τελείως αυθόρμητα, παραδομένη σ' έντονες μεταπτώσεις, με δραματικότητα, άλλά κι ένα εκρηκτικό χιούμορ. Στήνει μπροστά της έναν καθρέφτη: Αντικρίζει το θηρίο κατάματα. Όσο γράφει, το κατανοεί. Συμφιλιώνεται μαζί του και μαθαίνει να το ελέγχει. Στο τελευταίο γράμμα ο δρόμος της είναι ήδη ανοιχτός. Δεν την φοβίζει πια. Εγκλημα και φαντασία Ενα κειμενάκι που δεν χώρεσε στο «Θηρίο είναι παντού» Καλημέρα, μόλις ξύπνησα κι έχω κάτι μούτρα...