Με μια εντελώς πρωτότυπη στιχουργία εμφανίζεται η Χαρά Κόκκινου στην πρώτη της αυτή ποιητική συλλογή, σε αντίθεση με άλλους πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές που συνήθως μιμούνται. Με σύντομα ποιήματα, με φράσεις κοφτές, με σύντομους στίχους, συχνά της μιας λέξης, με συχνές εμμονές ομοιοκαταληξίας ραπ, με παρηχήσεις, τα ποιήματα αναδύουν μια μουσικότητα που δεν εκλιπαρεί, αλλά προκαλεί τη μελοποίηση.