Η καταγραφή και η γνώση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Α' βάθμια και Β' βάθμια εκπαίδευση χωρών του εξωτερικού, με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί μια στείρα προσπάθεια απλής διερεύνησης και συγκέντρωσης κάποιου υλικού.

Αντίθετα μέσω των αποτελεσμάτων που οι οικείες έρευνες προσκομίζουν, εξάγονται τόσο επωφελέστατα συμπεράσματα σχετικά με την υπάρχουσα σήμερα κατάσταση, όσο και τίθενται οι βάσεις μιας αναδιάρθρωσης και αναδιάταξης μεθόδων, στόχων και προοπτικών που θα βοηθήσουν την ελληνική γλώσσα να σταθεροποιηθεί καταρχήν και να ισχυροποιηθεί μελλοντικά μέσα στο ευρύ αλλά ταυτόχρονα στατικό φάσμα των κυρίαρχων γλωσσών της Ευρώπης, όπου η παγκοσμιοποίηση, σε όλα τα επίπεδα τείνει να περιθωριοποιεί τις γλώσσες που μιλιούνται από σχετικά μικρά πληθυσμιακά στρώματα. Η ελληνική με τα 1.000.000 και πλέον άτομα ελληνικής καταγωγής που ζουν σε πάνω από 100 χώρες της υδρογείου, καθώς και με έναν διαρκώς ογκούμενο αριθμό αλλογενών που είναι ή επιθυμούν να γίνουν κοινωνοί του ελληνικού πνεύματος, μπορεί και πρέπει όχι απλώς να επιβιώσει αλλά και να ανθίσει.

Στο πλαίσιο αυτό εργασίες όπως αυτή συμβάλουν αποτελεσματικά στην πλήρη αποσαφήνιση του ελληνόγλωσσου τοπίου στην προκειμένη περίπτωση: στο Βέλγιο και στη Γαλλία.