Μήπως η έλευση του καπιταλισμού και, μάλιστα, του πολιτισμού προκαλεί περισσότερη βία απ' όση αποτρέπει; Υπάρχει βία στην απλή ιδέα «του Πλησίον»; Και θα μπορούσε η κατάλληλη μορφή δράσης κατά της βίας, σήμερα, να είναι απλώς ο στοχασμός, η περισυλλογή;

Σε αυτή την παθιασμένη έκκληση για συνειδητοποίηση, ο Ζίζεκ στρέφει το απτόητο κριτικό βλέμμα του στις καπιταλιστικές δημοκρατίες όπου ζούμε. Εξετάζει τα αιμοσταγή ολοκληρωτικά καθεστώτα του προηγούμενου αιώνα και εκείνη τη βία που ονομάζεται «θεϊκή».

Αντλώντας τόσο από την υψηλή όσο και από τη λαϊκή κουλτούρα, από τον Καντ και τον Λακάν, από ανέκδοτα και από τον σύγχρονο κινηματογράφο, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, ο επιφανής ακαδημαϊκός που αναδείχθηκε σε ίνδαλμα της σύγχρονης φιλοσοφίας, πραγματεύεται τη βία η οποία ενυπάρχει στην παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τον φονταμενταλισμό και τη γλώσσα, σε ένα έργο που θα επιβεβαιώσει τη φήμη του ως ενός από τους πιο καταρτισμένους και ρηξικέλευθους διανοητές της εποχής μας.

Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί να θέσει μια νέα ατζέντα αναφορικά με τον τρόπο που σκεπτόμαστε τη βία.