Οι απανταχού της γης πρόγονοι φέρθηκαν με γενναιοδωρία στους σύγχρονους. Μας κληροδότησαν τη γλώσσα, τη γραφή, θαυμαστά μνημεία, εντυπωσιακά επιτεύγματα, ακόμη και τους εαυτούς τους, τα κρανία και τα απολιθώματά τους. Μας φιλοξένησαν στον κόσμο τους, μας επέτρεψαν να τον κοιτάξουμε με τα μάτια τους και με τα δικά μας μάτια, μας διευκολύνουν να αγκαλιάσουμε με τη σκέψη μας ένα μεγαλειώδες θέμα και θέαμα, το παρελθόν. Χάραξαν και συνεχώς προέκτειναν τη γραμμή που ενώνει το σήμερα με το χθες, που μετατρέπει το παρελθόν σε διαρκές παρόν και αποδεικνύει ότι το εκάστοτε καινούργιο προκύπτει από ένα υπάρχον προηγούμενο.

Αυτή τη γραμμή πολλοί δεν τη σεβάστηκαν. Από σκοπιμότητα, άγνοια και επιπολαιότητα, την περιφρόνηση, την ξεστράτισαν, τη διέγραψαν, την απέκοψαν. Κατασκεύασαν συμβάντα, διαστρέβλωσαν γεγονότα, χαρακτήρισαν τυχαίο ό,τι δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν. Έτσι, τα παραποιημένα δεδομένα του παρελθόντος, έστρεψαν τα πράγματα σε άλλη ακολουθία και το μέλλον οικοδομήθηκε σε θεμέλια σαθρά.

Ο συγγραφέας του παρόντος στοχεύει να αποκαταστήσει τμήματα της γραμμικής σύνδεσης και απαντά στα ερωτήματα: Πώς εμφανίζεται ο άνθρωπος στη γη και πότε παρουσιάζεται στην Ελλάδα; Γιατί αυτός σκέφτεται και ομιλεί και τα άλλα όντα του πλανήτη όχι; Ποιος είναι ο ρόλος του εγκεφάλου; Η γλώσσα και η γραφή είναι εισαγόμενες στην Ελλάδα ή δημιουργήθηκαν από τους κατοίκους του χώρους της; Ο συγκεκριμένος χώρος αποικίστηκε από φύλα μεταναστών ή υπήρχε ντόπιος παλαιολιθικός πληθυσμός; Ο Όμηρος ήταν πλάσμα φαντασίας, ένας γοητευτικός παραμυθάς ή ένα σημαίνον πρόσωπο; Και αν όντως ο ποιητής αυτός υπήρξε, πότε έζησε; Οι μύθοι και οι παραδόσεις είναι απλά συναρπαστικές διηγήσεις ή μήπως ο πυρήνας τους υποκρύπτει αληθινά και σπουδαία συμβάντα;

Τα (προ)ιστορικά γεγονότα συντελέστηκαν στις χρονολογίες, που στις βαθμίδες της εκπαίδευσης διδάσκεται και μεγάλος όγκος βιβλιογραφίας υποστηρίζει ή μήπως και αυτές χρειάζεται να αναθεωρηθούν;