Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΗ

Στο ξεκίνημα της ζωής του, ο Μάνουελ Σοχ έζησε στις πιο αντίξοες συνθήκες: μεγάλωσε, σαν ανεπιθύμητο παιδί, σε ορφανοτροφείο, κάτω από την κακοποίηση των καλογριών. Το χάρισμα της ενόρασης τον βοήθησε να ξεπεράσει τα τρομακτικά παιδικά του χρόνια. Από τότε, έζησε ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Σε ηλικία έξι χρονών, υιοθετήθηκε από μια πλούσια οικογένεια γιατρών. Ο ιδρυτής του «Time Therapy», όταν έμαθε πώς να χρησιμοποιεί τα χαρίσματά του προς όφελος των άλλων ανθρώπων, κατάλαβε ποιο ήταν το πραγματικό νόημα της μοίρας του.

Μία συγκινητική ανθρώπινη ιστορία γεμάτη ευχάριστες εναλλαγές, ένα μάθημα ζωής που βήμα-βήμα μάς δείχνει ποια είναι η ουσία της ύπαρξής μας: τα χαρίσματα της καρδιάς.

Ο Μάνουελ Σοχ, έφυγε από κοντά μας στις 10 Οκτωβρίου του 2008. Ευτυχώς πρόλαβε να γράψει ο ίδιος την αυτοβιογραφία του:

Δεν είμαι ούτε ο Βάλτερ Μύλλερ, ούτε ο Μάνουελ Σοχ. Είμαι άνθρωπος και γεννήθηκα, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ωστόσο, όμορφα γεγονότα μου έδειξαν τότε και πολλές φορές αργότερα στη διάρκεια της ζωής μου, ότι δεν είμαι αυτό που φαινόταν καταρχήν. Η ουσία μου, αυτό που αποτελεί τον ενδόμυχο πυρήνα μου, υπάρχει πέρα από τη φαινομενική μορφή μου. Αυτός ο πυρήνας, είναι κι αυτό που με αφορά μέσα στην απόλυτα ανυπόκριτη αγνότητά του. Σ' αυτό αναφέρεται και το βιβλίο μου. Όταν διηγούμαι την ιστορία του Βάλτερ Μύλλερ ή του Μάνουελ Σοχ, θέλω να φανερώσω αυτόν τον πυρήνα, χρησιμοποιώντας την ιστορία της ζωής μου, απλώς σαν ένα παράδειγμα. Χρησιμοποιώ την εξαίρεση για να φωτίσω αυτό που είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους και παρόλα αυτά δεν είμαστε καθόλου εξοικειωμένοι μαζί του. Όλοι οι μυστικιστές και οι σοφοί, άντρες και γυναίκες, έχουν μιλήσει γι' αυτό. Το ονόμασαν «Θεό», ή «φώτιση» ή «Υπέρτατο όν». Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν ότι αφορά στην εκστατική εμπειρία κάποιων λίγων εκλεκτών. Αμφισβητώ αυτή την ευρέως διαδεδομένη προκατάληψη και λέω απλώς: είμαι μια ανθρώπινη ύπαρξη. Τίποτα περισσότερο και ταυτόχρονα τίποτα λιγότερο. Όπως ακριβώς κι εσύ, πρέπει να πεθαίνω κάθε μέρα, κι όπως εσύ, να γεννιέμαι ξανά καθημερινά. Σαν ένας άνθρωπος. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο όμορφο.