Ήρωες και τόπος δράσης τους είναι από το σκληρό υλικό των ονείρων και της πραγματικότητας.
Ο Δικαστής, η Μοίρα, ο Έλευσις, οι Καταλούνα γεννημένοι από το νεοελληνικό μυθικό ασυνείδητο, βγαίνουν στο φως και μας μιλούν για όσα νομίζουμε ότι χάθηκαν, μα ζούνε δίπλα μας, όχι ως μυθολογικές οντότητες της μνήμης, αλλά ως συνοδοιπόροι στο τώρα. Τα αγάλματα είμαστε εμείς.
Παλιές έχθρες κοινές αγάπες και όλοι οι γόρδιοι δεσμοί που τους κρατούν πρέπει με κάθε τρόπο να λυθούν ανάμεσά τους, για να βρει με το ξημέρωμα η φυλακή το νέο καίσαρά της.

Ένα μυθιστόρημα ρεαλιστικό, σκληρό, που διαβάζεται χωρίς ανάσα από την αρχή ως το τέλος.