Πρόκειται για ένα βιβλίο πολύχρονης έρευνας, με μυθιστορηματική όμως γραφή, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Όπως άλλωστε σημειώνει και ο συγγραφέας ''Οι πέτρες των δημοτικών σχολείων πελεκήθηκαν μαζί με τα όνειρα των μαθητών. Αφουγκράζονταν τις ανάσες τους και έμαθαν να ανασαίνουν μαζί τους. Όταν κάποια στιγμή έπαψαν να ακούν βήματα και φωνές, κούρνιασαν μέσα στους αρμούς τους και άφησαν το αχνό φως του δειλινού και την ομίχλη να τις τυλίγουν σαν χειροποίητα κλινοσκεπάσματα. 'Αλλες φορές πάλι πρόλαβαν οι άνθρωποι. Αποκόλλησαν με βίαιο τρόπο τις πέτρες των σχολείων και έφτιαξαν τα σπίτια τους και άλλα «κοινωφελή» έργα. Και σ' αυτή την περίπτωση όμως οι πέτρες δεν ξέχασαν τις ανάσες των μαθητών τους.''