Κάποτε ο Ζιβζίβ, το μικρό λαγουδάκι, προσπαθούσε να διαλέξει το επάγγελμα που θα του ταίριαζε και θα τον έκανε ευτυχισμένο. Μηχανικός, άραγε; Επιπλοποιός; Δάσκαλος; Αστροναύτης; ... Είχε δοκιμάσει παλαιότερα αυτό του ιατρού, αλλά ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό. Του άρεσαν τόσα πολλά, βλέπετε, που δεν μπορούσε εύκολα ν' αποφασίσει. Ένα ζεστό μεσημεράκι, όπως καθόταν στο χορτάρι και μασουλούσε ένα σκληρό καρότο, βλέπει ένα προβατάκι, με τόσο μακρύ μαλλί, που σερνόταν κάτω στη χλόη. Όταν το ρώτησε γιατί δεν κόβει το μαλλί του, εκείνο του είπε ότι δεν υπάρχει κουρέας να τον κουρέψει. Αυτό ήταν! Μια ιδέα, σαν αστραπή, πέρασε τότε από το μυαλό του Ζιβζίβ. Θα γινόταν το «ΜΑΓΙΚΟ ΨΑΛΙΔΙ» του δάσους...