ΜΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι επιστήμες έχουν σημειώσει τεράστια άλματα, οι ομάδες των ευπαθών ατόμων είναι πολύ περισσότερες, όσο ποτέ άλλοτε. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν δεχτεί απορριπτικές συμπεριφορές από τους συνανθρώπους τους. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η παραπληροφόρηση από τη μια μεριά και οι ανεπαρκείς γνώσεις από την άλλη αποτελούν τις βασικές αιτίες που οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων, με μεγαλύτερη συνέπεια τη βίωση του αισθήματος της μοναξιάς.

Είναι λυπηρό, τα παιδιά στο χώρο του σχολείου να βιώνουν το αίσθημα της μοναξιάς και ιδιαίτερα εκείνα που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Οι διαπροσωπικές σχέσεις τους είναι περιορισμένες, καθώς είναι τα λιγότερο κοινωνικά αποδεκτά. Συνηθίζεται νεαρά άτομα που απορρίπτονται συνεχώς να παρουσιάζουν αντικοινωνικές, αποκλίνουσες συμπεριφορές.

Η εκπαιδευτική πολιτική του κράτους επιδιώκει να αλλάξει τις στάσεις, τις αξίες, τις νοοτροπίες των πολιτών έναντι των ευπαθών ομάδων μέσω των διδασκόμενων, σχολικών μαθημάτων. Ειδικότερα, μέσα από το μάθημα του εκπαιδευτικού, επαγγελματικού προσανατολισμού στοχεύει πρωτίστως οι μαθητές να αποκτήσουν την απαιτούμενη αυτογνωσία ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τις κάθε είδους δυσκολίες και παράλληλα να κάνουν τη σωστότερη δυνατή επαγγελματική τους επιλογή.

Για τη δόμηση της πολιτικής και κοινωνικής ταυτότητας των πολιτών το μάθημα της κοινωνικής και πολιτικής αγωγής καθιερώθηκε να διδάσκεται σε όλες τις τάξεις του δημοτικού και στη Γ' γυμνασίου. Καινοτομία στα αναλυτικά προγράμματα αποτελεί η εισαγωγή της διδασκαλίας της τοπικής ιστορίας διαθεματικά σε σχέση με το περιβάλλον. Εξίσου σημαντική θεωρείται και η συμμετοχή των γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία. 'Αλλωστε, η κοινωνία κρατιέται από την οικογένεια, η οποία αποτελεί το πιο φυσικό κέντρο της αγωγής.