ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Η μελέτη του φαινομένου της βίας κατά των παιδιών αποτελεί μια περίπτωση γνωστικού πεδίου όπου κατ' εξοχήν συναντώνται οι Επιστήμες της Υγείας με τις Κοινωνικές και Νομικές Επιστήμες.

Η αντιφατική, πολλές φορές, σύμφυση των επιστημονικών δεδομένων στο πεδίο αυτό με τις κοινωνικές παραδοχές, τις εκάστοτε κρατούσες ηθικές πεποιθήσεις και τις κυρίαρχες αντιλήψεις των κοινωνιών, είναι έκδηλη σε οποιαδήποτε προσπάθεια διαχρονικής περιοδολόγησης των επικρατέστερων επί του θέματος θεωρητικών γνώσεων και πρακτικών. Μάλιστα, έχει παρατηρηθεί πως η έρευνα, αλλά και οι παρεμβάσεις των επαγγελματιών και των υπηρεσιών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά ανηλίκων τις παρελθούσες δεκαετίες, πρυτανεύτηκαν συχνά από ποικίλα ηθικά, ιδεολογικά και θεωρητικά κίνητρα και αφετηρίες.

Σήμερα, ο διαρκώς αυξανόμενος και ταχύτατα ανανεωνόμενος όγκος ερευνητικών δεδομένων καθιστά αναγκαία όσο ποτέ τη συνεχή ενημέρωση των επαγγελματιών για τα συμπεράσματα της διεθνούς επιστημονικής γραμματείας. Ταυτόχρονα, όμως, έχει σημειωθεί και μια βαθμιαία μετακίνηση του κοινωνικού πρόσημου της αντιμετώπισης του όλου θέματος από απλώς ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πρόβλημα τεκμηριωμένης πρακτικής, καθώς και μια ανάλογη μετατόπιση της εστίασης του ενδιαφέροντος από την γενική θεωρητική αντιμετώπιση και ιδεολογική αναφορά στην εξειδικευμένη επιδημιολογική και κλινική γνώση. Η επικράτηση, δε, της αντίληψης της «τεκμηριωμένης πρακτικής» (''Evidence-based Practice'') τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανάδυση του, κατ' άλλους αντιθετικού, κατ' άλλους συμπληρωματικού αυτής, μοντέλου της συγκρότησης «τεκμηριωμένης θεωρίας μέσα από την πρακτική» (''Practice-based Evidence'').

Σε ένα τέτοιο φόντο, λοιπόν, αυτή η συλλογή κειμένων επιχειρεί να συνεισφέρει στην οικοδόμηση ενός σώματος γνώσεων και πρακτικών που να συνδυάζει την τεκμηρίωση με την εμπειρία και την θεωρία με την πρακτική στο ευαίσθητο κοινωνικά πεδίο της προστασίας των παιδιών από κάθε μορφής βία.