Είμαι αθλητής του λογοτεχνικού επτάθλου- το άθλημά μου περιλαμβάνει τρέξιμο σε ανώμαλο δρόμο, συγγραφή πεζογραφημάτων, άλμα επί κοντώ, δημοσιεύσεις στον ημερήσιο και στον περιοδικό Τύπο, αψιμαχίες με καλλιτέχνες-μαζορέτες, συνεργασίες με εκδοτικούς οίκους, θορυβώδεις απλωτές σε στάσιμα νερά. Λόγω της ντόπιας αντίληψης για το άθλημα, έχω τοποθετηθεί σε διοργανώσεις εφήβων, αλλά σε είκοσι έξι χρόνια από τώρα, στα εξήντα μου, μάλλον θα προβιβαστώ.

Ένα μυθιστόρημα για τον Πέτρο Πετρίδη.

Είναι συγγραφέας και βρίσκεται στο έλεος οχληρών ανθρώπων. Δημοσιογράφων που επιμένουν να τον χρησιμοποιούν δίχως να έχουν κατανοήσει γραμμή από τα γραπτά του. Εκδοτών που υποστηρίζουν ότι φροντίζουν για το καλό του. Κριτικών που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει στο μυαλό του. Διορθωτών που πιστεύουν ότι με τις επεμβάσεις τους ανασταίνουν την πεθαμένη λογοτεχνία. Μεσαζόντων που του ζητούν να δώσει νόημα στη ζωή τους. Γραμματέων που τον βομβαρδίζουν με προσκλήσεις για ανόητες εκδηλώσεις. Γυναικών που επιδιώκουν να τον παντρευτούν ή θέλουν να τον χωρίσουν. Επίδοξων καλλιτεχνών που επιζητούν με πάθος την παρέα του.

Βρίσκεται βέβαια στο έλεος και της ίδιας του της συνείδησης. Έχει ωστόσο ένα πλεονέκτημα: μπορεί να καταγράφει οτιδήποτε τον βασανίζει και να το μετατρέπει σε μυθιστορηματικό υλικό. Διότι, πάνω απ’ όλα, δεν υπολογίζει κανένα ψυχικό κόστος. Διότι είναι συγγραφέας.