«Το 'πε ο Παπουλάκος»

Μάνη, 1852. Με εντολή του βασιλιά Όθωνα, πέντε συντάγματα στρατού, ιππικό και πυροβολαρχίες κάνουν γιουρούσι για να συλλάβουν έναν ογδοντάχρονο καλόγερο, τον οποίο υπερασπίζονται 6.000 οπλισμένοι και 15.000 άοπλοι χωριάτες. Το μακελειό μοιάζει αναπόφευκτο.

Παπουλάκος. Θρυλική μορφή της λαϊκής θρησκείας τον καιρό της βαυαροκρατίας. Πρώην χασάπης και αναλφάβητος, ξεσήκωσε τον Μοριά και τα νησιά εναντίον του βασιλιά, των δεσποτάδων, των ξένων προστατών. Για το κράτος ήταν αγύρτης. Για την επίσημη Εκκλησία απόβλητος. Για τις φτωχές αγροτικές και ναυτικές μάζες άγιος και προφήτης. Οι κλωστές του ράσου του και το αίμα του, που το μάζευαν με βδέλλες, θεωρούνταν θαυματουργά. Οι σκοτεινές εσχατολογικές προφητείες του μνημονεύονται ως σήμερα. Η εξουσία τον κυνήγησε με μανία, αλλά κατάφερε να τον νικήσει μόνο με προδοσία.

Η μετεπαναστατική Ελλάδα, μέσα από τη ζωή ενός αμφιλεγόμενου επαναστάτη καλόγερου. Ο Καποδίστριας, ο Όθωνας, ο Μάουρερ, το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας, το τουρκοκρατούμενο Φανάρι, η Μεγάλη Ιδέα, το Ανατολικό Ζήτημα, ο πανσλαβισμός, η επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη, ο Φαρμακίδης, ο Οικονόμος ο εξ Οικονόμων, ο Φλαμιάτος, ο Καΐρης, τα «Παρκερικά», τα «Μουσουρικά», ο Κωλέττης, ο Μαυροκορδάτος, ο λήσταρχος Νταβέλης. Το λυκαυγές ενός κράτους που ξεκίνησε από την αρχή στραβά...