O ποιητικός λόγος του Γιάννη Βουρλάκου λυρικός, βιωματικός, στιβαρός με έντονες εικόνες και εξάρσεις, ισορροπεί ανάμεσα στην ερωτική μνήμη και το βαθύ πένθος, περιπλανιέται ανάμεσα στην αναπόληση και τη συντριβή.

Δείγμα γραφής:

Βροχή, λάσπες
το φίδι σέρνεται, αφήνει
τον τελευταίο οργασμό στην κόψη τού ονείρου.
Το κομμένο μου χέρι
φυτρώνει στα πόδια μου...
Ανοίγω διάλογο στον Ήλιο.