Οι σταυροφορίες υπήρξαν ένα περίεργο κράμα φανατισμού, μισαλλοδοξίας, επιθετικότητας και θρησκοληψίας. Με αυτές, η Δυτική Ευρώπη έσπασε την απομόνωση που τη χαρακτήριζε τους προηγούμενους αιώνες και εξαπλώθηκε στην Ανατολή. Η επιθετικότητα των Δυτικών, όμως, δεν περιορίσθηκε στους Αραβες. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία γνώρισε και αυτή τη βαρβαρότητα και τις λεηλασίες των σταυροφόρων, με αποκορύφωμα την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την Δ' Σταυροφορία.

Σκοπός του βιβλίου είναι να παρουσιάσει τη στρατιωτική ιστορία των σταυροφοριών που πραγματοποιήθηκαν με στόχο τις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, τόσο εναντίον των Μουσουλμάνων όσο και των «σχισματικών» Ελλήνων. Τα κίνητρα αυτής της επέκτασης της Δυτικής Ευρώπης προς την Ανατολή δεν ήταν μόνο θρησκευτικά, όπως διακήρυσσαν οι σταυροφόροι. Πίσω από το πάθος για την υποστήριξη και την προάσπιση της χριστιανικής πίστης κρύβονταν άλλα αίτια, πολιτικά και οικονομικά, τα οποία προκύπτουν από την εξέλιξη των γεγονότων και τη δράση των πρωταγωνιστών τους.