«Το θεώρημα του Αλμοδόβαρ» είναι μια μυθοπλασία με αυτοβιογραφικά στοιχεία του πρωτοεμφανιζόμενου 37χρονου συγγραφέα Αντόνι Κάζας Ρος, ο οποίος με το πρώτο του αυτό βιβλίο κέρδισε την κριτική και τους αναγνώστες.

Όπως ο συγγραφέας, ζει σε πλήρη απομόνωση ύστερα από ένα σοβαρό ατύχημα, από το οποίο ίσως βγήκε παραμορφωμένος, έτσι και ο ήρωάς του, παραμορφωμένος από αυτοκινητικό ατύχημα, όπου η φίλη του σκοτώνεται, επιλέγει να ζήσει για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς να έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους: διαβάζει πολύ, ακούει μουσική, δουλεύει μέσω Ίντερνετ.

Φαίνεται πως έχει καταφέρει να λύσει την εξίσωση της δύσκολης ζωής του, να ξεπεράσει τη σύγχρονη δικτατορία της ομορφιάς -ή της ομοιομορφίας- επιλέγοντας την απομόνωση ή την κάλυψη του προσώπου του όταν βγαίνει τις νύχτες. Μια τέτοια νύχτα συναντά τον σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος ενδιαφέρεται να κάνει ταινία το δράμα του. Η συνάντηση του ήρωα-αφηγητή με τον σκηνοθέτη και το γεγονός ότι ο Αντόνι νιώθει και πάλι ποθητός, και κυρίως αποδεκτός, τον οδηγούν σε μια γεμάτη πάθος αναζήτηση της προσωπικής του απελευθέρωσης από την απομόνωση που του επέβαλε η παραμόρφωσή του.

«Το θεώρημα του Αλμοδόβαρ», το οποίο εκτυλίσσεται στη Γένοβα, είναι ένα βαθιά σύγχρονο μυθιστόρημα για τη μοναξιά, τη δικτατορία της ομορφιάς, τον κυνισμό, τους πολέμους, το φόβο του βλέμματος και τον έρωτα. Γραμμένο με κινηματογραφικό τρόπο πλημμυρίζει από μουσική, χρώματα και μυρωδιές.