Στα δεκαοκτώ της χρόνια, η Εύη γνωρίζει και περνάει μια νύχτα πάθους με τον Παύλο, ένα γοητευτικό τριανταπεντάχρονο άντρα. Ο Παύλος, όμως, έχει σκοτεινά σχέδια. Ενεργώντας για λογαριασμό τρίτων, την κρατάει φυλακισμένη και φροντίζει για τη σωματική και πνευματική της εκπαίδευση. Το μίσος που τρέφει εκείνη για τον Παύλο εναλλάσσεται διαρκώς με την απίστευτη έλξη που της ασκεί. Όταν ο Παύλος τής δείχνει τελικά τα πραγματικά του αισθήματα, η Εύη δε διστάζει να δραπετεύσει.
Δε θα καταφέρει, όμως, ποτέ να ξεχάσει τον άνθρωπο που σημάδεψε τόσο έντονα τη ζωή της.

«Ένιωθε τόσο ΅περδε΅ένη. Είχε προσπαθήσει τόσο να πείσει τον εαυτό της ότι αυτός ο άντρας ήταν εχθρός της, ότι κατέστρεφε τη ζωή της, ότι της συμπεριφερόταν απάνθρωπα, ότι ήταν ο χειρότερος άντρας του κόσ΅ου, ότι... ότι... Κι ό΅ως, κάτι τέτοιες στιγμές, ένιωθε πως τον λάτρευε, όλες οι αρνητικές σκέψεις της εξαφανίζονταν ως διά μαγείας, λες κι επρόκειτο για κάποιον άλλο, λες κι ήταν ο τελειότερος άντρας για αυτή, ένα δώρο του σύμπαντος. Δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει τα αισθήματά της. Ένιωθε ότι ήταν πιο τραγική φιγούρα και από την πλέον τραγική που απαντήθηκε ποτέ σε αρχαία τραγωδία».