Με θάρρος αντρειωμένο απ' τη θλίψη και σφυρηλατημένο απ' τον πόνο, ανοίγει πανιά ο Ευάγγελος Τρωιάννος με την καπητάνα του. Ο άνεμος δεν είναι ούριος σαν κάποτε. Τα μαύρα σύννεφα ζώνουν πλέον το Βυζάντιο από ανατολή και δύση, ενώ ο μεγάλος Μανουήλ Κομνηνός πασχίζει να χαλινώσει τους εχθρούς, που τρανεύουν. Και μέσα στην αντάρα των Σαρακηνών και Αγαρηνών πειρατών θα πλεύσει περήφανα ο Κουρσαροφάγος, για να γίνει θρύλος και να σφραγίσει παντοτινά τον τόπο του, την Κεφαλονιά.