Το Κράτος Πρόνοιας στην Ευρώπη έχει τις ρίζες του στην Κλασική Αθηναϊκή κοινωνία, στη Ρωμαϊκή ιατρική φροντίδα των Λεγεωνάριων, στη Βυζαντινή Χριστιανική αντίληψη για προσφορά και αλληλοβοήθεια, στις κοινωνικές αρχές της Γαλλικής Επανάστασης για ισότητα, αδελφοσύνη, αλληλεγγύη και στις συνεχείς μεταρρυθμίσεις για το κλείσιμο των ''ασύλων'' των εργαστηρίων - κάτεργων'' και την αντιμετώπιση της ''φτώχειας - επαιτείας'', και της ''ένδειας ψωμοζητείας''.

Από τα μέσα του 20ού αιώνα διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε βαθμιαία ένας νέος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χώρος με νέα πρότυπα κοινωνικής πολιτικής που αποβλέπουν στην ενδυνάμωση της απασχόλησης, στη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και στη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Το αντικείμενο της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Πολιτικής για τις επερχόμενες δεκαετίες του 21ου αιώνα δεν θα αναφέρεται απλά στο ρόλο του κράτους πρόνοιας ως ''Κράτους - Φροντίδας'', ''Κράτους - Φύλακα'' αλλά στην εξασφάλιση ενός ενεργητικού ρόλου του Ευρωπαίου πολίτη στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα.

Το μελλοντικό κράτος πρόνοιας δεν μπορεί να έχει έναν απλό επιδοματικό και βοηθητικό χαρακτήρα. Οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στα συστήματα κοινωνικών ασφαλίσεων, θα πρέπει να διασφαλίσουν τα μακροχρόνια δικαιώματα των ασφαλισμένων για υγεία, ποιότητα ζωής, και αξιοπρεπή διαβίωση, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ένα νέο πλαίσιο κινήτρων οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ένταξης των πολιτών στην παραγωγική διαδικασία.