Η Κλεοπάτρα Ζ' η Μεγάλη, τελευταία Πτολεμαία βασίλισσα, υπήρξε μία από τις εντυπωσιακότερες γυναικείες μορφές της παγκόσμιας Ιστορίας. Ομορφη και ευρυμαθής, ευφυέστατη και πολυμήχανη, φιλόδοξη και δυναμική, δραστήρια και αδίστακτη, σαγηνευτική και ακαταμάχητη για τους ισχυρούς άνδρες της εποχής της, «μεταχειρίσθηκε» κατάλληλα τους δύο ισχυρότερους από αυτούς, τον Ιούλιο Καίσαρα και περισσότερο τον Μάρκο Αντώνιο, επιδιώκοντας να επαναφέρει τον ελληνιστικό Ελληνισμό στην παλαιά του θέση ισχύος. Χρησιμοποιώντας τις θυελλώδεις ερωτικές σχέσεις της με τους δύο Ρωμαίους, κατόρθωσε να ανακηρυχθεί βασίλισσα, να επεκτείνει το κράτος της, να επιφέρει τον θαυμασμό, το μίσος αλλά και τον φόβο της πανίσχυρης Ρώμης, για να ηττηθεί τελικά μετά από έναν αμείλικτο αγώνα ενάντια στον ψυχρό Οκταβιανό. Οπως έχει ειπωθεί, οι Ρωμαίοι ένοιωσαν πραγματικό φόβο για δύο μόνο από τους πολυάριθμους ηγέτες που αντιμετώπισαν: τον Καρχηδόνιο Αννίβα και την Κλεοπάτρα.

Η Ελληνίδα βασίλισσα υπήρξε η μοναδική από τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της οποίας ο βίος κατέστη θρύλος στο πέρασμα των αιώνων, όπως συνέβη και με εκείνον. Είναι βέβαιο ότι τα σχέδιά της για την πολιτική ένωση της ελληνικής Ανατολής σε ένα νέο κράτος ομοίαζαν αρκετά με εκείνα του μεγάλου κατακτητή στην αρχή της πορείας του, παρότι η Κλεοπάτρα δεν είχε σχεδιάσει συνειδητά την επανίδρυση του κράτους του. Αν ο Αρκάς Φιλοποίμην και ο Σπαρτιάτης Νάβις υπήρξαν οι «τελευταίοι Ελληνες», η Κλεοπάτρα μπορεί να χαρακτηρισθεί δίκαια ως «η τελευταία Ελληνίδα».

Το νέο βιβλίο της σειράς «Μεγάλες Μορφές» παρουσιάζει την πραγματική εικόνα μιας από τις πλέον παρεξηγημένες, λόγω της ρωμαϊκής προπαγάνδας, γυναικείες ιστορικές προσωπικότητες. Το προσεγμένο κείμενο συνοδεύεται από πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό.