Το φθινόπωρο του 1952 ο Τζων Γκρέιντυ Κόουλ και ο Μπίλυ Πάρχαμ βρίσκονται στο ράντσο τους στο Νιού Μέξικο βλέποντας τους νόμους και τις νέες συνθήκες να αλλάζουν τη ζωή τους κι εκείνους τους «ανόμοιους αλλά εύθραυστους κόσμους» που τόσο αγάπησαν να πεθαίνουν. Γύρω τους μια πινακοθήκη από αριστουργηματικούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες -ένας τυφλός μουσικός, μια επικίνδυνη γυναίκα που προσφέρει τον έρωτά της, κάποιοι καταστηματάρχες που πουλάνε περίεργα αντικείμενα, μια σειρά από καουμπόηδες που κουράστηκαν να είναι καουμπόηδες, μια αγέλη άγρια σκυλιά- και μια σειρά από τοπία που χάνονται στον ορίζοντα βοηθούν τον ΜακΚάρθυ να κτίσει αυτές τις υπέροχες Πεδινές πολιτείες, τον τρίτο τόμο της περίφημης «Τριλογίας των συνόρων».

Με μια αριστοτεχνική γραφή, με μια επική διάθεση και με ένα άλλοτε υποδόριο και άλλοτε άμεσο χιούμορ, ο ΜακΚάρθυ χαιρετίζει το θάνατο του παλιού κόσμου και τον ερχομό της νέας χιλιετίας με ένα από τα πιο δυνατά έργα του.