Η επιστημονική έρευνα αντιμετώπισε την αρχαία ελληνική τραγωδία κυρίως φιλολογικά. Σπάνια αυτές οι δραματικές δημιουργίες μελετήθηκαν ως έργα, που βλέπονται και ακούγονται. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας, βαθύς γνώστης της θεατρικής τέχνης και των φιλολογικών προβλημάτων της αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας, συγκεντρώνει την προσοχή του σε εννέα (9) τραγωδίες, τρεις από κάθε μεγάλο τραγικό ποιητή, ΑΙΣΧΥΛΟ, ΣΟΦΟΚΛΗ, ΕΥΡΙΠΙΔΗ και τις μελετά ως δραματικές δημιουργίες, που παρουσιάζονται σκηνικά στο θέατρο.