''Νάτο πάλι τι καταραμένο πρόβλημα του μαζοχισμού ! '' αναφωνεί μέσα από την καρδιάτου ο Ferenczi το 1931, μια εποχή που η ψυχανάλυση έχοντας φτάσει σε μια ωριμότητα είχε όλο τον ελεύθερο χρόνο να σκεφτεί τις δυσκολίες της. Μαζοχισμός... να γιατί η θεωρία μπορεί να κλονιστεί και η γλώσσα που μπορεί να πει τα πάντα, να αρχίσει να λέει ότι να 'ναι, όπως για παράδειγμα ηδονή της δυσαρέσκειας. Και η πρακτική μπορεί να πέσει εξίσου στην αναπόφευκτη παγίδα όταν η οδύνη (η ψυχική) γίνεται ο επιδιωκόμενος στόχος αντί να είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης της θεραπείας.