1912-1963 ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τον Γρηγόρη Λαμπράκη τον γνωρίζουμε όλοι ως έναν από τους μεγαλύτερους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την ιδέα της Δημοκρατίας. Κανείς μας όμως δεν γνώριζε ότι ήταν πρωτοπόρος και σε έναν άλλο τομέα, αυτόν της γυναικολογικής ενδοκρινολογίας, αφού ήταν υφηγητής της Μαιευτικής Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Φως σε αυτήν την άγνωστη πτυχή της ζωής του έρχονται να ρίξουν ο Μαιευτήρας Γυναικολόγος Λάζαρος Ε.Βλαδίμηρος και ο Κυτταρολόγος Αριστείδης Γ.Διαμαντής είναι Διδάκτορες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Επιστημονικοί Συνεργάτες του Εργαστηρίου Ιστορίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέσα από το βιβλίο τους «ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ (1912-1963) -ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καυκάς.

Πολλά άρθρα και κάποια βιβλία γράφτηκαν για τον Λαμπράκη μετά τη δολοφονία του. 'Αλλα εγκωμιαστικά και άλλα αρνητικά ανάλογα με την πλευρά του φράχτη όπου βρίσκονταν οι εκάστοτε συγγραφείς. Τώρα οι δύο συγγραφείς επιδιώκουν, αν όχι να τον μεταφέρουν στο κύριο σώμα της ιστορίας της ιατρικής, τουλάχιστον να υποψιάσουν τους αναγνώστες για την επιστημονική οντότητα του Λαμπράκη η οποία συνθλίφτηκε από την πολιτική του παρουσία και την αδόκητη εγκληματική διακοπή της πορείας του στην ακμή της επιστημονικής του σταδιοδρομίας.

Οι συγγραφείς με επιστημονική συγκράτηση παραθέτουν συντομότατα την πολιτική διαδρομή του Λαμπράκη η οποία διακόπηκε με τη δολοφονία του σε λίγες παραγράφους και μετά με ενάργεια αναλύουν τη βασική τους θέση για το υψηλότατο επίπεδο της επιστημονικής του παρουσίας στην ιατρική γενικά και στην γυναικολογική ενδοκρινολογία ειδικότερα.

Μεταφέρονται σχόλια έγκυρων και διάσημων καθηγητών για το έργο του Λαμπράκη, παρουσιάζονται 35 δημοσιευμένες εργασίες του και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο δίτομο σύγγραμμά του περί ενδοκρινολογίας. Ο λιτός αλλά μεστός τρόπος της παρουσίασης μεταδίδει σε λίγα κεφάλαια τη σημασία του επιστημονικού του έργου. Το βιβλίο όχι απλώς παροτρύνει, αλλά διεκδικεί από τους αναγνώστες να το διαβάσουν από την αρχή ως το τέλος. Μπορεί οι εργασίες του και το σύγγραμμά του να έχουν ξεπεραστεί από την εξέλιξη της επιστήμης, αλλά το επιστημονικό έργο του Λαμπράκη διδάσκει ήθος και τρόπο επιστημονικής διαγωγής και οι συγγραφείς φροντίζουν αυτό να γίνει απόλυτα κατανοητό.

Αυτό που εισπράττει ο αναγνώστης χάρη στους δύο συγγραφείς είναι ότι η είσοδος του Γρηγόρη Λαμπράκη στις σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας μπορεί να του πρόσφερε την αιωνιότητα από την άλλη όμως στέρησε στον ίδιο και στην επιστήμη μιας αντίστοιχης σημασίας θέση στην ιατρική ιστορία.