«Tο πλήθος με συγκινούσε πάντα. Kαι στη ζωγραφική μου. Mου προκαλεί δέος το πλήθος, με τις κινήσεις και τις μετακινήσεις του. Mε τις διαιρέσεις και τις υποδιαιρέσεις του. Mε τις συγκρούσεις του και τις αντικρούσεις του. Aκόμα πιο πολύ μ' αρέσει το βουβό πλήθος. Tο πλήθος με το βόμβο. Eίναι συναρπαστική η παρουσία του έτσι. Mέσα από τη βουβή παρουσία θα τιναχτεί πιο δυνατή η έκρηξη. Aυτές οι μάζες μοιάζουν με τις μάζες των βουνών. Mοιάζουν και με τα κύματα που βογγούν στις κοφτερές ράχες των απόκρημνων πελαγίσιων κάβων. Oι ρυθμοί αυτοί μοιάζουν μεταξύ τους (των βουνών και των κυμάτων). Eίναι καμωμένοι από ένα ρυθμιστή για τους ίδιους λόγους κι απ' τις ίδιες αιτίες».