Ο Μιχάλης Παπαμαύρος υπήρξε ένας από τους βαθείς γνώστες και τους πρωτεργάτες του Σχολείου Εργασίας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Αν και η ζωή, οι διώξεις και η δράση του άρχισαν να γίνονται ευρύτερα γνωστά μετά το 1983, οι παιδαγωγικές του αντιλήψεις και οι επιδράσεις που δέχθηκε στη διαμόρφωση του έργου του από τους εκπροσώπους της Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής στη Γερμανία παραμένουν ακόμα άγνωστες.

Η παρούσα έρευνα εξετάζει τη ζωή και το έργο του Έλληνα Δασκάλου και Παιδαγωγού και αναδεικνύει τις επιρροές που δέχτηκε από τη γερμανική Μεταρρυθμιστική Παιδαγωγική και το Σχολείο Εργασίας. Με επιστάμενο τρόπο διερευνά τη συμβολή του στην εξέλιξη και την ανανέωση της Διδακτικής Μεθοδολογίας σε θεωρητικό επίπεδο, καθώς και στον εμπλουτισμό της διδακτικής πράξης και της σχολικής ζωής με νέα ερεθίσματα και πρακτικές.

Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν η θεωρητική τεκμηρίωση και η καθιέρωση του θεσμού της Σχολικής Κοινότητας, η μορφωτική αξιοποίηση των διδακτικών εκδρομών και των σχολικών ταξιδιών και ο εντυπωσιακός πραγματικός τρόπος που εφάρμοσε την Ε.Σ.Δ. η εργασία παρουσιάζει, επίσης, για πρώτη φορά και αναλύει τα σχολικά εγχειρίδια που συνέγραψε ο Μιχάλης Παπαμαύρος για βιοποριστικούς κυρίως λόγους, αλλά, με εκπληκτικά αποτελέσματα, ακόμη και για σήμερα.

Τέλος, περιλαμβάνει εκτενείς αναφορές στις απηνείς διώξεις του, αλλά και στην παιδαγωγική δράση του στα βουνά της Εθνικής Αντίστασης και στις φυλακές της Αίγινας.