Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα και δημοφιλή βιβλία για την τέχνη. Έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και επί 45 χρόνια παραμένει ασυναγώνιστο ως εισαγωγή στην τέχνη, από τις αρχαιότερες ζωγραφιές των σπηλαίων ως τη σύγχρονη πειραματική έκφραση.

Το Χρονικό της Τέχνης οφείλει τη μοναδική δημοτικότητά του στην άμεση και απλή γραφή του. Γιατί ο Γκόμπριχ ξεκινάει από μια παιδαγωγική αρχή που την επαληθεύει αδιάκοπα: «Όλα μπορείς να τα πείς με γλώσσα τόσο απλή που να την καταλαβαίνει ακόμη και ένα παιδί». Όπως δηλώνει εξάλλου, οι ιδανικοί αναγνώστες της ιστορίας του είναι οι νέοι ανάμεσα στα δώδεκα και στα είκοσι· και διευκρινίζει: «Ποτέ όμως δεν πίστεψα πως τα βιβλία για νέους πρέπει να διαφέρουν από τα βιβλία για ενηλίκους -εκτός από ένα σημείο: ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τους πιό απαιτητικούς κριτές...». Για να ανταποκριθεί στην αυστηρότητα και την ειλικρίνεια αυτού του κοινού γράφει απλά, αποφεύγοντας τα συνήθη αμαρτήματα εκείνων που γράφουν για την τέχνη: την επιτήδευση, τον συναισθηματισμό, την επιδεικτική χρήση τεχνικών και επιστημονικών όρων. Παρουσιάζει την ιστορία της τέχνης σαν «μια ζωντανή αλυσίδα που συνδέει τη δική μας εποχή με την εποχή των Πυραμίδων».

Στη νέα, εμπλουτισμένη έκδοση, ο συγγραφέας έγραψε ένα καινούριο κεφάλαιο για τις σύγχρονες εξελίξεις στην τέχνη, την αρχιτεκτονική και τη φωτογραφία.