Ώριμος και συνάμα στοχαστικός ο λόγος της ποιήτριας διασχίζει από τα φτωχικά, αλλά πλούσια σε συναισθήματα, χρόνια της νιότης για να καταλήξει στον προβληματισμό, στην πολιτισμική αβεβαιότητα του σήμερα και στην αιώνια αντίθεση άσπρου - μαύρου.

Ελπιδοφόρες λέξεις και ουσιώδεις στίχοι εμπλουτίζουν τη συλλογή της δημιουργού δίνοντας στο τέλος το μήνυμα της αγάπης ευαισθητοποιώντας τον αναγνώστη και χαρίζοντάς του μέρες πιο φωτεινές από αυτές που αισθάνεται στην καθημερινότητά του.

Δείγμα γραφής:

Η «ΕΠΩΝΥΜΙΑ»
Το δράμα της φιλοδοξίας του,
της ματαιότητας και της έπαρσής του
θα ξετυλίξει μια κλωστή από σύγχυση
και θα τον οδηγήσει σε μια πόλη γκρίζα
όπου δε θα ζουν άνθρωποι, αλλά
όντα παράξενα χωρίς νου και γνώση
που θα είναι κυνηγοί μιας ζωής
μόνο «Επώνυμης».