Ξεκινώντας από την «Ρωμηοσύνη» του αειμνήστου π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ο συγγραφέας κ. Αναστάσιος Φιλιππίδης προσπαθεί να εντοπίσει τις ρίζες της ιστορικής σύγκρουσης Ελληνισμού και Δύσης, η οποία εμφανίζεται με διάφορες μορφές ως τον εικοστό αιώνα. Αν και η διάσταση παγιώθηκε με το Σχίσμα και τις Σταυροφορίες, η αρχή της ανάγεται στον όγδοο αγώνα με την ίδρυση της Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου και τον σφετερισμό του ρωμαϊκού τίτλου από τούς Φράγκους. Για την νομιμοποίηση των φραγκικών αξιώσεων επιστρατεύτηκε μια επίμονη προπαγάνδα η οποία αρνήθηκε στους ελεύθερους Ρωμαίους το ίδιο το όνομα τους και τούς ονόμασε αρχικά Γραικούς και μετά, αφού εξέλιπε το κράτος τους, Βυζαντινούς. Ως αποτέλεσμα της φραγκικής προπαγάνδας, ο ίδιος λαός αποκαλείται με τέσσερα ονόματα (Ρωμιοί, Γραικοί, Βυζαντινοί, Έλληνες) τα τελευταία 600 χρόνια.