Καρπός συλλογικής μέριμνας και εργασίας, ο τόμος αυτός αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια συγκέντρωσης ορισμένων θεμελιωδών πηγών της ιστορίας του Δικαίου, καλύπτοντας, όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικά, ένα ιδιαιτέρως εκτεταμένο χρονικό πλαίσιο, από την ελληνική αρχαιότητα ως τη Ρώμη, το Βυζάντιο, την Ενετοκρατία και την Τουρκοκρατία και μέχρι το Διάταγμα της Αντιβασιλείας της 23ης Φεβρουαρίου/7ης Μαρτίου 1835.

Τα κείμενα που επιλέχθηκαν προέρχονται, κατ' αρχάς, από ολόκληρο το φάσμα των πηγών που χρησιμοποιεί ο ιστορικός του Δικαίου -πηγές τόσο νομοθετικές όσο και γραμματειακές, λογοτεχνικές, ιστοριογραφικές, επιγραφικές κ.ο.κ.- και διατρέχουν όλες τις όψεις της θεμελίωσης, θέσπισης και εφαρμογής των δικαιικών κανόνων: νομοθεσία, νομολογία, νομική θεωρία και πράξη.

Η δομή του τόμου ακολουθεί τη δογματική διάκριση σε Δημόσιο, Ιδιωτικό και Δικονομικό Δίκαιο, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό ευχερέστερη τη συγκριτική μελέτη των νομικών λύσεων που προέκριναν, στα ίδια κρίσιμα προβλήματα της πολιτικής και θεσμικής οργάνωσης της ανθρώπινης ζωής, εποχές και κοινωνίες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.

Το βιβλίο θα φανεί χρήσιμο τόσο στους φοιτητές που διδάσκονται συστηματικά την ιστορία του Δικαίου σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο όσο και σε κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη.