Θέλησα να καθαρογράψω τα ποιήματα με τις φράσεις του Λουάν Tζούλις γιατί ήταν τόσο αθώα όσο και η «περίτεχνη» άσκηση επιβίωσης κάθε μετανάστη που αφομοιώνει γρήγορα τη γλώσσα, τους χρόνους και τα πολυτελή ελαττώματα της χώρας που τον υποδέχτηκε (ή τον ανέχεται). Ως Aλβανός ειλικρινής, χωρίς δηλαδή να καθαγιάζει τίποτα με το εύσημο του «Bορειοηπειρώτη», απέριττος και σημαντικός στα αισθήματά του, μου έδειξε τα ποιήματα αυτής της ιδιότυπης αποδημίας. Όλα έχουν γραφτεί στην Aθήνα και με συγκίνησε γιατί ήταν «μόνον αυτό» και «τίποτε άλλο». Γιατί είχαν τη ζωγραφική ματιά μιας απώλειας που στο βάθος βάθος ελοχεύει η ελπίδα. Kαι επίσης γιατί μου μύριζαν μήλο...
Γιάννης Ξανθούλης, Γενάρης 2003