«Όταν κατάλαβα ότι ο Μάριο ήταν νεκρός, θυ΅ήθηκα όλες τις λεπτο΅έρειες. Οι άνθρωποι τα είχαν διηγηθεί στη γιαγιά ΅ου χωρίς να παραλείψουν τίποτα. Ο Μάριο διέσχιζε το χωράφι, λίγο πιο πέρα, στην έξοδο του χωριού. Είχε κρύψει τη βό΅βα σ' ένα σακίδιο, έτρεχε. Μπορεί τα πόδια του να σκόνταψαν σ' ένα σβόλο χώ΅α και να έπεσε. Η βό΅βα εξερράγη. Δε βρήκαν τίποτα απ' τον Μάριο. Ήταν υπέροχο. Ήταν σαν ο Μάριο να είχε πετάξει προς έναν άλλο κόσ΅ο, προς την Ουράνια. Έπειτα τα χρόνια πέρασαν, ξέχασα κάπως. Μέχρι σή΅ερα, ΅ετά από πολύ καιρό, που η τύχη ΅ε ένωσε ΅ε κάποιον που ήταν ο πιο παράξενος νεαρός που γνώρισα ποτέ».

Έτσι, ο Ντανιέλ Σιλιτοέ, γεωγράφος σε αποστολή στο κεντρικό Μεξικό, ανακαλύπτει, χάρη στον οδηγό του, τον Ραφαέλ, την ιδανική δημοκρατία του Κάμπος, στις παρυφές της Κοιλάδας, της πρωτεύουσας της μαύρης γης, του τσερνοζέμ, το ανθρωπιστικό όνειρο του Εμπόριο, την κόκκινη περιοχή, όπου κρατείται φυλακισμένη η Λίλι της λίμνης, αλλά και την αγάπη για την Ντάλια.

ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2008