Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται δεκατρείς μελέτες που έγραψα κατά το διάστημα των τελευταίων είκοσι περίπου ετών, με θέμα το ποιητικό έργο του Σολωμού, του Καβάφη και του Σεφέρη. Η ετοιμασία αυτής της έκδοσης στάθηκε για μένα άσκηση αυτογνωσίας.

Οι τρεις ποιητές με τους οποίους ασχολούμαι εδώ με έχουν ταξιδέψει ανά τον κόσμο, αφού εκδοχές των κειμένων αυτών παρουσιάστηκαν ως διαλέξεις και εισηγήσεις σε διάφορες χώρες: την Αγγλία, την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιταλία, την Αίγυπτο, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.

Αυτό που ίσως κάνει τα κείμενά μου να συνδέονται μεταξύ τους από κάποια θεωρητική σκοπιά είναι η πεποίθηση ότι, στην ποίηση, πέρα από την πληροφοριακή και την εκφραστική εν γένει λειτουργία, η γλώσσα έχει και μια επιπλέον επιτελεστική λειτουργία, όπως συμβαίνει και με τις μαγικές επωδές. Το ποίημα είναι εκ φύσεως μια οντότητα που επιτελεί κάτι, δηλαδή παράγει κάποιο αποτέλεσμα -έστω κι αν αυτό είναι διαφορετικό σε κάθε ανάγνωση. Για μένα η ποίηση -και ιδίως η ποίηση των Σολωμού, Καβάφη και Σεφέρη- είναι πηγή μυστικής σοφίας, απόθεμα κρυφής γνώσης.