Ενώ έχουν γραφτεί εκατοντάδες βιογραφίες για τον Χίτλερ, ελάχιστοι συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με την Εύα Μπράουν, τη σύντροφο της ζωής του. Κι αυτό γιατί ο Χίτλερ την κράτησε καλά κρυμμένη από τα μάτια του κόσμου, με αποτέλεσμα να ζήσει και να πεθάνει ανώνυμη. Η Γερμανία έμαθε για την ύπαρξή της «κυρίας Χίτλερ» μετά τον πόλεμο. Η ουσιαστική έλλειψη γραπτών ή προφορικών μαρτυριών δυσχεραίνει τη σύνταξη μιας αξιόπιστης βιογραφίας.

Η Εύα Μπράουν έγινε συχνά αντικείμενο περιφρόνησης και χλεύης. Κάποιοι από τους επικριτές της ισχυρίζονταν πως ήταν για τον Χίτλερ ένα είδος πιστού κατοικίδιου, μια «καθαρόαιμη» Γερμανίδα, ευχάριστη, υποταγμένη και αφελής, που τον ξεκούραζε όταν επέστρεφε στο σπίτι. 'Αλλοι θεωρούσαν πως ήταν στυγνή ρατσίστρια και αφοσιωμένη στους Ναζί. Η 'Αντζελα Λάμπερτ υποστηρίζει πως στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια νεαρή γυναίκα που είχε την ατυχία να ερωτευτεί ένα τέρας. Η θέση της στο πλευρό του Χίτλερ έκρινε αναπόφευκτα και τη θέση που της επιφύ- λαξε η ιστορία.

Αυτή η βιογραφία δεν γράφτηκε για να αποκαταστήσει την υστεροφημία της Εύας Μπράουν. Μέσα από τα γεγονότα της ζωής της φωτίζεται η θέση και ο ρόλος των γυναικών στη Γερμανία του Χίτλερ. Η αφήγηση είναι διανθισμένη με ιστορίες από την παιδική ηλικία της μητέρας της 'Αντζελα Λάμπερτ, που έζησε στη Γερμανία την εποχή του πολέμου. Η Λάμπερτ αναρωτιέται τι μερίδιο ευθύνης αναλογούσε στις Γερμανίδες, άσημες και διάσημες, για τις θηριωδίες που βαρύνουν τους άντρες τους.