Η Βιρτζίνια Γουλφ, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι δεν έζησε μία, αλλά πολλές ζωές, δοκιμάζοντας τα πάντα: τη μοναξιά, την κοσμικότητα, τους πολιτικούς αγώνες, την τρέλα, την ανεξαρτησία, τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, το γάμο. Έζησε συναρπαστικά, τόλμησε όσο λίγες γυναίκες της εποχής της, και αποφάσισε η ίδια τη στιγμή που αυτή η ζωή έπρεπε να τελειώσει.

Οι φίλοι της εξυμνούσαν την ομορφιά της, τη μοναδικότητά της, τη γοητεία της. Στα έργα της δεν στέκεται στην «στέρεα ουσία» του κόσμου, αλλά προσπαθεί επίμονα να δει κάτω από την επιφάνεια, να αποκαλύψει το σχέδιο πίσω από το βαμβάκι, όπως έλεγε η ίδια και αυτό είναι το πραγματικό της επίτευγμα, ότι κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τη διάχυτη πραγματικότητα που περιβάλλει τους ανθρώπους.

Στο λογοτεχνικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ αποτυπώνονται το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης, η μοναξιά και η απομόνωση μέσα στο πλήθος - , αλλά και ο δύσκολος αγώνας απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Τη δεύτερη αυτή πλευρά επιχειρεί να φωτίσει ο Γερμανός συγγραφέας Βέρνερ Βάλντμαν.

Η συγγραφή ήταν μια πράξη υπέρβασης για την Γουλφ, καθώς απειλούσε να κλονίσει τα θεμέλια του ήδη εύθραυστου ψυχισμού της. Την έκδοση κάθε βιβλίου της ακολουθούσαν ψυχωτικές κρίσεις, αγχώδεις διαταραχές, ισχυροί πονοκέφαλοι, ανορεξία και πλήθος ενοχών. Ο φόβος ότι θα καταλήξει σε άσυλο ψυχοπαθών την καταδίωκε μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής της.

τους ψυχιάτρους τα έργα της μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμο υλικό μελέτης για μια περίπτωση ψυχασθένειας, ενώ για τις φεμινίστριες της δεκαετίας του 60 η Γουλφ αποτέλεσε το σύμβολο της επαναστατημένης γυναίκας που μάχεται ενάντια στα δεσμά μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Ο Βέρνερ Βάλντμαν στη βιογραφία της προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τις εύκολες «ετικέτες», γιατί θεωρεί ότι υποβαθμίζουν την ιδιοφυία της. Ωστόσο αφιερώνει μεγάλο τμήμα του βιβλίου του στην παιδική και εφηβική ηλικία της συγγραφέως, για να διερευνήσει τους παράγοντες που διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και τις αντιλήψεις της.

Οι κριτικοί την κατατάσσουν ανάμεσα στις καλύτερες Βρετανίδες συγγραφείς και θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μορφές της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.