ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1963-2008

ΑΤΑΧΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

Από την πλήρωση ως την επιθυμία
χαράζουμε τα ίχνη μας, σαν άταχτο εκκρεμές
ή σαν τραυματισμένο έντομο, στη σκόνη.

Ώ την οξύτερη κόψη του πάθους
την αιχμηρότερη κορφή της αγωνίας
ας πιούμε αυτή τη μοίρα που μας έφτασε
έτσι αναπάντεχη -χαρά είτε φαρμάκι.
Ποιος ξέρει το καλύτερο;
Ποιος ξέρει;

Ας πιούμε αυτή τη μοίρα όπως ρουφάει το φως
του μελλοθάνατου το βλέμμα:
μ' απληστία.