Έχουν σίγουρα να με κατηγορήσουν για ένα σωρό. Που κοιμήθηκα για μέρες κατάχαμα εκεί πέρα, που βρόμισα το σπίτι, που ζωγράφισα καλαμάρια στους τοίχους, που έπαιξα μπιλιάρδο. Θα με κατηγορήσουν που έκοψα τριαντάφυλλα απ τον κήπο, που ήπια μπίρα σπάζοντας το λαιμό των μπουκαλιών στο περβάζι του παράθυρου: δεν έχει μείνει σχεδόν καθόλου κίτρινη μπογιά στην ξύλινη κάσα. Φαντάζομαι πως σε λίγο θα χρειαστεί να παρουσιαστώ μπροστά σ ένα ανθρώπινο δικαστήριο. Τους αφήνω αυτά τα σκουπίδια για διαθήκη. Ελπίζω, χωρίς κομπασμό, να με καταδικάσουν για κάτι, έτσι ώστε να πληρώσω μ όλο μου το κορμί το σφάλμα να ζω...