«Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια στην οποία κάθε μέλος πλήγωνε με κάποιον τρόπο τους άλλους. Έπειτα, μετανιωμένος, ο καθένας πλήγωνε τον εαυτό του».

Όλες οι ιστορίες αυτού του σπονδυλωτού μυθιστορήματος έχουν ως θέμα τους την οικογένεια. Και είναι ιστορίες που συνοδεύονται πάντα από έναν «χορό», σαν αυτούς του αρχαίου ελληνικού δράματος, κάποτε χιουμοριστικούς, στην πλειοψηφία τους τραγικούς, που δίνουν φωνή σε όσους φωνή δεν έχουν: σε παιδιά ζητιάνους, σε κόρες θύματα βιασμού, σε ορφανά, σε αντίζηλους, σε λαθρέμπορους, σε συμμορίες δολοφόνων που κατεβαίνουν από τους δρόμους του Λος ’ντζελες ή ανεβαίνουν από τις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, σε μεσήλικες Δον Ζουάν, σε γυναίκες που ανέχονται το σαδισμό του συζύγου τους, σε ομοφυλόφιλους που βρίσκονται μπροστά στον πειρασμό, σε ιερείς που έχουν να κρύψουν κάποια μυστικά.

Το Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι η αφηγηματική πολυφωνία των αντιφατικών πλευρών του σύγχρονου Μεξικού και, κατ' επέκταση, της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου ολόκληρου. Violence is the name of the game.