Την άνοιξη του 1977 ο Δ. Ν. Μαρωνίτης σε μια διάλεξή του στην «Τέχνη» της Θεσσαλονίκης κρίνει αρνητικά την πεζογραφική παραγωγή του Γιώργου Ιωάννου? από τη διάλεξη προκύπτουν τέσσερεις επιφυλλίδες, που δημοσιεύονται το καλοκαίρι στο Βήμα, και αναδημοσιεύονται στις αρχές του 1978 στο περιοδικό Διαβάζω.

Ο Ιωάννου απαντά στην κριτική του Μαρωνίτη, στην αρχή κάπως ψύχραιμα, αργότερα με όλο και λιγότερη ψυχραιμία? θα συνεχίσει έτσι ώς το θάνατό του το Φεβρουάριο του 1985. Ο Μαρωνίτης δεν αντιδρά.

Η μονόπλευρη συνέχεια της επίθεσης υπήρξε διπλή: (α) το 1986, είκοσι δύο μήνες μετά το θάνατο του Ιωάννου, ο Μαρωνίτης εκδίδει σε βιβλίο, μαζί με άλλα κείμενά του, τις επίμαχες επιφυλλίδες του 1977? (β) το 2006, με τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από το θάνατο του πεζογράφου, ο κριτικός επαναλαμβάνει τα κύρια σημεία της αρνητικής κριτικής του σε τρεις νέες επιφυλλίδες στο Βήμα.

Το βιβλίο Η διαμάχη Μαρωνίτη-Ιωάννου (που δε θα είχε εκδοθεί, αν ο Μαρωνίτης δεν επανέρχονταν το 2006) αναλύει και κρίνει τις παλαιές εκείνες απόψεις του κριτικού, καθώς και την πρόσφατη επανάληψή τους, και καταγράφει ποιοι και πώς αναφέρθηκαν στη διαμάχη από το 1977 ώς το 2007.

«Η σύνθεση του βιβλίου υπήρξε ένα άκρως δυσάρεστο βίωμα. Και τώρα το χειρότερο είναι ο φόβος μου (που τον καταγράφω, μήπως και εξορκιστεί) ότι οι σελίδες αυτές δε θα διαβαστούν ως μια απόπειρα ακύρωσης ολόκληρης σειράς λανθασμένων κριτικών απόψεων και, επομένως, ως μια πράξη δικαιοσύνης, αλλά ως μια ''ηθογραφία'' μικροσκανδάλων» (από τον Πρόλογο του συγγραφέα).