Kάθε άνθρωπος σήμερα έχει τη συνείδηση πως ανήκει σ' έναν κοινό κόσμο. Eίμαστε όλοι πια σύγχρονοι. H ανθρωπολογία δεν μπορεί να αποφύγει αυτό το δεδομένο, ταυτόχρονα όμως βρίσκεται μπροστά σε μια πολλαπλότητα που διατηρείται ή επινοείται εκ νέου.

Σε μια εποχή όπου γίνεται λόγος για «παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού» και μαζί για «σεβασμό των διαφορών», η ανθρωπολογία είναι αναγκαία και δυνατή περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Aναγκαία, ώστε να αναλυθεί η κρίση του κοινωνικού νοήματος που εκδηλώνεται πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο. Δυνατή, στο μέτρο που η θεωρητική της παράδοση, η μέθοδος και το αντικείμενό της (η σχέση με τον άλλο, όπως συγκροτείται στους άλλους) της επιτρέπουν να προσαρμόζεται στις αλλαγές κλίμακας που χαρακτηρίζουν την «υπερνεωτερικότητα»: επιτάχυνση της ιστορίας, συρρίκνωση του πλανήτη, εξατομίκευση των ανθρώπινων πεπρωμένων.

Ξεκινώντας από μια επανεξέταση των σχέσεων της ανθρωπολογίας με την ιστορία και από μια κριτική των θεωριών που προκρίνουν άλλες την ταυτότητα και άλλες την πολλαπλότητα των ανθρώπινων κοινωνιών, ο Marc Auge διερευνά ορισμένα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τον καιρό μας: τα μαζικά μέσα και την επικοινωνία, την πολιτική τελετουργία, τις νέες ή ανανεωμένες λατρείες, τον διευρυνόμενο αστικό χώρο. Aναδεικνύει έτσι την παρουσία και τη σημασία μιας ανθρωπολογίας των σύγχρονων κόσμων, ευαίσθητης στους μύθους, τις τελετουργίες και τις πρωτόγνωρες διαμάχες της επικαιρότητας.